اجزاي با اهميت هوا، اكسيژن (O2) ، نيتروژن (N2)، دي اكسيد كربن (CO2) و بخار آب (H2O) مي باشند . جابجايي اين ملكولها از منافذ پوسته تخم مرغ و غشاء آن مضاعف حياتي است، چون جنين در حال رويش ، مي بايست يك منشا ثابتي از اكسيژن را اخذ كرده و دي اكسيد كربن و رطوبت را دفع كند . اكسيژن موجود در هوا مقدار اكسيژن هوا در تراز دريا حدود 21% مي باشد . وصال به ميزان اكسيژن بخش اعظم در دستگاه هاي جوجه كشي غير ممكن است، مگر اينكه از اكسيژن خالص استعمال شود . بطور كلي مقدار اكسيژن هواي موجود در ستر حدود 21% مي باشد البته ممكن هست تغييرات در هچر به مدل ايي ديگر باشد . چون اندازه متعددي دي اكسيد كربن از جوجه هاي نو از تخم خارج آمده ساخت مي شود، خطر حساس در اينگونه موارد، اين هست كه سطوح بالاي دي اكسيد كربن مي تواند سمي باشد . به ازاي هر 1 درصد كاهش مقدار اكسيژن (پايين تر از 21%) ،
حدود 5% جوجه درآوري افت خواهد كرد . با اعتنا به سن جنين نياز به اكسيژن ارتقا يافته و دي اكسيد كربن بيشتري دفع مي كند . همان طور كه در جدول نشان داده شده مي باشد طي هر مرحله جوجه كشي اي نياز حدوداً 100 برابر از اولي تا بيست و يك امين روز ارتقا مي يابد . هر 1000 عدد تخم مرغ به ft3 143 هواي جديد در هر روز احتياج دارند (اكسيژن موجود در هوا 21%) . در روز هجدهم جوجه كشي، دستگاه هاي با ظرفيت 40000 عدد تخم مرغ به ft3 5720 يا حدود ft3 238 در ساعت هواي جديد نياز خواهند داشت . بنابراين ميزان هواي ماشين جوجه كشي مي بايست حدود هشت بار در روز و يا اين كه يك توشه در هر 3 ساعت تغيير تحول داده شود . اين مقدار هوا دست كم اندازه قضيه نياز مي باشد . مقدار هوا در اكثر دستگاههاي جوجه كشي معمولاً بيش از حد نياز مي باشد . در بعضي از موارد، بايد اعتنا نمود كه تهويه بيش از حد منجر از دست دادن بيش از حد رطوبت نشود .
اجزاي با اهميت هوا، اكسيژن (O2) ، نيتروژن (N2)، دي اكسيد كربن (CO2) و بخار آب (H2O) مي باشند . جابجايي اين ملكولها از منافذ پوسته تخم مرغ و غشاء آن مضاعف حياتي است، چون جنين در حال رويش ، مي بايست يك منشا ثابتي از اكسيژن را اخذ كرده و دي اكسيد كربن و رطوبت را دفع كند . اكسيژن موجود در هوا مقدار اكسيژن هوا در تراز دريا حدود 21% مي باشد . وصال به ميزان اكسيژن بخش اعظم در دستگاه هاي جوجه كشي غير ممكن است، مگر اينكه از اكسيژن خالص استعمال شود . بطور كلي مقدار اكسيژن هواي موجود در ستر حدود 21% مي باشد البته ممكن هست تغييرات در هچر به مدل ايي ديگر باشد . چون اندازه متعددي دي اكسيد كربن از جوجه هاي نو از تخم خارج آمده ساخت مي شود، خطر حساس در اينگونه موارد، اين هست كه سطوح بالاي دي اكسيد كربن مي تواند سمي باشد . به ازاي هر 1 درصد كاهش مقدار اكسيژن (پايين تر از 21%) ،
حدود 5% جوجه درآوري افت خواهد كرد . با اعتنا به سن جنين نياز به اكسيژن ارتقا يافته و دي اكسيد كربن بيشتري دفع مي كند . همان طور كه در جدول نشان داده شده مي باشد طي هر مرحله جوجه كشي اي نياز حدوداً 100 برابر از اولي تا بيست و يك امين روز ارتقا مي يابد . هر 1000 عدد تخم مرغ به ft3 143 هواي جديد در هر روز احتياج دارند (اكسيژن موجود در هوا 21%) . در روز هجدهم جوجه كشي، دستگاه هاي با ظرفيت 40000 عدد تخم مرغ به ft3 5720 يا حدود ft3 238 در ساعت هواي جديد نياز خواهند داشت . بنابراين ميزان هواي ماشين جوجه كشي مي بايست حدود هشت بار در روز و يا اين كه يك توشه در هر 3 ساعت تغيير تحول داده شود . اين مقدار هوا دست كم اندازه قضيه نياز مي باشد . مقدار هوا در اكثر دستگاههاي جوجه كشي معمولاً بيش از حد نياز مي باشد . در بعضي از موارد، بايد اعتنا نمود كه تهويه بيش از حد منجر از دست دادن بيش از حد رطوبت نشود .